یه سری تصمیمایی هست که آدم میدونه اشتباهه ولی میگیره
یه سری کارایی هست که آدم میدونه اگه انجام بده ... ، ولی انجام میده
یه سری آدمایی هستن که آدم میدونه ... ، ولی ...
یه سری جاهایی ...
و من عاشق این تصمیما و این جور کارام
حالا هی بگین این کار منطقی نیست ، اون چیز با عقل جور در نمیاد و ...
یه حسی (شاید حتی یه چیزی فراتر از حس) اینجاها وارد عمل میشه ، عقل و منطق که به کنار
پ.ن : منظورم از اشتباه و نباید ... ، ولش کن بابا اصلا
سلام دوست عزیز قشنگ متوجه حرفات شدم منظورت اینه آدم میدونه راهی که میره غلطه ولی باز به همون مسیر ادامه میده تا سرش به سنگ بخوره... درسته!!!!
!!!!
از همه بیشتر اون تایتل رو دوست داشتم
بعد هم پ.ن. رو
باید درس بخونم .باید apply کنم. باید کار بکنم .باید فکر بکنم
ولی گور بابا همشون با رفقا می ریم حالو حول...یه جوری زندگی میکنم که اگه همین الان مردم پشیمون نباشم.
دم رو عشقست . البته با نیم نگاهی به آینده
پایتم فطیر!
من که میگم عمرا آدم ؛بدونه؛ یه تصمیم اشتباهه و بگیرتش! ممکنه مطمئن نباشه از تصمیمی که میگیره،یا شاید بدونه که چندان منطقی نیست اما دقیقا فکر میکنه داره تصمیم درست رو میگیره(با همه غیرمنطقی بودنش) و بحث،درست سر همین تصمیماتی هستن که تو یه لحظه خاص فکر کردیم درستن و گرفتیمشون و بعد خودمونم میمونیم تو کار خودمون.هر چند من هیچوقت غصه تصمیم-ولو غلطی-رو نمیخورم که یه زمانی-ولو به اشتباه-به نظرم درست بوده.
مثل اینکه خیلی بد گفتم منظورمو !
نه بابا بد نگفتی حمید.
دیگه اگه ابهامی هم باشه، همصدا با آرش باید گفت که اون تایتل و اون پ.ن، پستت رو به درجه ی حجت تمام رسونده.
راستی ایمان، این فطیر که میگی، ربطی به عید فطر هم داره؟ وبلاگتم التماس دعا داره. دریابش.
:)
بعد دقت کردی می زنن حس دونت رو از کار میندازن :(( ......
پ.ن : خیلی وقته سایتون سنگین شده!