Distant Memories

امید

واژه قشنگی است

اما برای ما

به سفته ای میماند

که هر روز

تاریخ سربرگ آن را

تمدید میکنیم

 

پ.ن. امید نه، ایمان

پ.ن۲ . برگرفته از کامنتهای یکی از پستهای قدیمی

پ.ن۳. میدونی که آرشیو بلاگمو که میخونم یعنی...

نظرات 2 + ارسال نظر
آرش شنبه 21 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 07:54

هنوز هم می‌گم. امید نه. حالا یا ایمان، یا کندن. ولی امید نه.

پ.ن. قضیه هم اصلا این‌جوری نیست که اگه ارزش‌ش رو داشته باشه تصمیم بر ایمان بگیری و اگر نه به کندن. نه!
یا این‌قدر شگرف هست که ایمان همراه‌ش میاد، خود به خود، بدون این‌که تو این‌جوری اراده کرده باشی، می‌اد، و تو فقط یه لحظه خودت رو می‌بینی که بدون این‌که خواسته باشی، ایمان داری که ...
یا اون اندازه شگرف نیست. در اون صورت‌ه که اگه کسی با خودش تعارف داشته باشه، امید می‌بنده و هر روز هم برای خودش حرف‌های سوزناک یا دل‌داری‌دهنده می‌زنه و اینا.
در این صورت دوم‌ه که باید کَند.

یا اون‌قدر شگرف‌ه که ایمان بی‌واسطه همراه‌ش میاد و تو ایمان خواهی داشت که ...
یا اون‌قدر شگرف نیست، که باید کند. همین.

پ.ن2. ویرگول پی‌نوشت یک‌ت رو بذار.

پ.ن3. می‌دونم...

پ.پ.ن. "ایمان". واژه‌ش هم دقیقا همین‌ه، واژه‌ی درست‌ش نه "مطمئن"ه، نه "مصمم"ه، نه "محکم"ه، نه هیچ چیز دیگه. "ایمان داشتن"ه.

زهره جمعه 21 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 17:09 http://www.zohre-s.blogfa.com

سلام وب زیبایی دارید
تبریک میگم
به کلبه منم سربزنید
خوشحال میشم
نظریادتون نره
[بدرود]

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد