در من این جلوه اندوه ز چیست ؟

                                         در تو این قصه پرهیز که چه ؟

در من این شعله عصیان نیاز

                                         در تو دمسردی پاییز که چه ؟

                                                                        حرف را باید زد

                                                                        درد را باید گفت 

نظرات 5 + ارسال نظر
آرش پنج‌شنبه 18 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 05:35

نه عزیز
بعضی وقتا باید درد رو پیش خودت نگه داری،
تو خودت
گاهی چون محرمش پیدا نمیشه
گاهی هم چون خیلی بزرگه، اگه بیرونش بدی، از عظمتش کم میشه، باید تو خودت نگه داری که بزرگت کنه. که قلبت رو صیقل بده. که صافت کنه. باید تو خودت نگهش داری که شایسته اش بشی، شایسته دردهای بزرگتر و زخمهای عمیقتر. دلهای صافتر و دستهای پاکتر.


Iman پنج‌شنبه 18 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 07:48 http://cs.sfu.ca/~ihajiras/personal

To Hamid: Ghashang bood


To Arash: adam nabaayad ghalbesh baa dard
bozorg beshe, eshkali nadare dar hadde light ye chiz-e dardnaak bashe vali age ye dard-e bozorg kolle ghalb ro bekhaad seighal bede o folan kone o ... dige jaay'ee baraaye ehsaas haaye latif tar too ghalbet nemimoone.

Iman پنج‌شنبه 18 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 07:49 http://cs.sfu.ca/~ihajiras/personal

Rasty mishe vaghty Update mikoni ye booghi be man bezani (hala yaa automat yaa manua)l

[ بدون نام ] پنج‌شنبه 18 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 12:29

به آرش :
فکر میکنم این شعر روی صحبتش با همون محرمس
آدم هیچ وقت نمیتونه دردشو با کسی تقسیم کنه

امین جمعه 19 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 00:10

ٌWow!
خیلی جا خوردم!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد